کاشت مژه عمل زیبایی ساده‌ای است که در آن تارهای مو در خط مژه کاشته می‌شود. کاشت مژه معمولاً برای بیمارانی انجام می‌شود که مژه‌هایشان ریخته یا کم‌پشت، نازک و ضعیف است. متخصص فولیکول‌های مو را از پشت سر یا دیگر بخش‌های بدن می‌گیرد و آنها را یک به یک زیر پلک قرار می‌دهد. متخصص کاشت مژه فولیکول مو را روی یک سر سوزن مخصوص کاشت مژه قرار می‌دهد. این سوزن مسیری را در پلک طی می‌کند و از خط رویش مژه خارج می‌شود.
اهداف کاشت مژه طبیعی عبارت است از:
- ترمیم مژه‌های ریخته شده
- ضخیم‌تر و پرپشت‌تر شدن مژه‌ها
- افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس به دلیل داشتن مژه‌هایی پرپشت و خوش حالت
تاریخچه کاشت مژه
نخستین گام برای کاشت مژه حدوداً یک قرن قبل توسط پزشکی آلمانی به نام دکتر فرانس کراسیوس برداشته شد. این پزشک آلمانی معتقد بود که موهای سر را می‌توان با استفاده از پانچ‌های کوچک برداشت و موهای جدا شده را با سوزنی بسیار ظریف به زیر پلک پیوند زد. چند سال بعد در سال ۱۹۱۷ پزشک آلمانی دیگری به نام دکتر ناپ توانست پیوند نواری را به طور خالص در لبه پلک انجام دهد. در سال‌های آتی پژوهش‌ها و آزمایش‌های متعددی، عمدتاً در ژاپن در زمینه کاشت مژه انجام شد. سرانجام یکی از اعضاء انجمن بین‌المللی جراحی ترمیم مو به نام امانوئل ماریت روشی را برای کاشت مژه به صورت تار تار ابداع کرد که در آن موهای پیوندی لازم برای کاشت از سر گرفته می‌شد. در همین سال پزشک دیگری به نام رابرت فلاورز به تفصیل به معرفی تکنیک ” pluck and sew” پرداخت که در واقع نسخه اصلاح شده‌ی روش قبلی بود.
متقاضیان کاشت مژه طبیعی
کاشت مژه عملی ایده‌آل برای افراد زیر است:
- اشخاصی که مژه‌هایشان ریخته یا مژه‌های کوتاه، کم پشت یا نازک دارند.
- بیمارانی که مژه‌هایشان در سانحه یا به دلیل استفاده اشتباه از اکستنشن مژه آسیب دیده است.
- افرادی که مژه‌هایشان به دلایل ژنتیکی ضعیف است.
کاشت مژه برای افراد زیر مناسب نیست:
- بیماران مبتلا به عارضه‌هایی مانند اختلال‌های لخته شدن خون یا مشکلات مختل کننده فرایندهای التیام‌بخشی بدن نمی‌توانند کاشت مژه انجام دهند، چون این عمل برایشان ایمن نیست.
- افراد مبتلا به اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا که نمی‌توانند بر میل خود برای کندن مژه‌ها غلبه کنند.
آماده شدن برای کاشت مژه
متخصص پرونده پزشکی بیمار، شامل سابقه ریزش مو در خانواده را بررسی می‌کند و معاینه دقیقی را انجام می‌دهد. سپس بیمار نگرانی‌ها و خواسته‌های خود را با جراح در میان می‌گذارد و پزشک نیز درباره نوع بی‌حسی، خطرها و عوارض احتمالی و محل ایجاد برش‌های ضروری توضیح می‌دهد. از توصیه‌های مربوط به آمادگی قبل از کاشت مژه می‌توان به قطع مصرف بعضی داروها، ترک سیگار و آزمایش خون اشاره کرد. بسیاری از بیماران متقاضی کاشت مژه دچار تریکوتیلومانیا بوده‌اند و باید این وسواس را از حداقل دو سال قبل ترک کرده و درمان شده باشند تا بتوانند این عمل را انجام دهند؛ از آنجایی که درمان اختلال موکنی دشوار است، خطر عود بیماری و دوباره کندن مژه‌ها قبل از دو سال بیشتر است. همچنین بیمار باید بتواند چشم‌ها را کاملاً ببندد. قربانیان بعضی سوانح نمی‌توانند پلک‌ها را کاملاً روی هم بگذارند و به همین دلیل امکان عمل پیوند مژه بر روی آنها وجود ندارد، چون ممکن است مژه‌های کاشته شده به چشم آسیب بزند.
مراحل کاشت مژه
کاشت مژه معمولاً به روش FUE (استخراج واحد فولیکولی) انجام می‌شود. کاشت مژه عملی سرپایی است که تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و دو تا سه ساعت طول می‌کشد. مراحل جراحی کاشت مژه به شرح زیر است:
- آماده سازی ناحیه اهدا: ابتدا ناحیه اهدا، معمولاً پشت سر، تراشیده می‌شود و تمیز و ضدعفونی می‌شود تا برای جراحی آماده شود.
- اعمال بی‌حسی: ناحیه اهدا و دور مژه‌ها به طور موضعی بی‌حس می‌شود.
- استخراج مو: فولیکول‌های مو بعد از تاثیر کردن داروی بی‌حسی به روش FUE استخراج می‌شود. گرفت‌های حاوی یک تا چهار فولیکول مو برای کاشت زیر پلک استخراج می‌شود.
- آماده سازی ناحیه دریافت کننده: پس از استخراج موهای پیوندی نوبت به آماده‌سازی ناحیه دریافت می‌رسد. جراح ناحیه دریافت را آماده می‌کند و برش‌های بسیار کوچکی را در محل کاشت فولیکول‌ها ایجاد می‌کند. جراح جهت و زاویه رشد مژه‌ها را هنگام آماده سازی ناحیه گیرنده به خاطر می‌سپارد تا بتواند نتیجه‌ای کاملاً طبیعی خلق کند.
- کاشت گرفت: جراح هر بار یک یا دو فولیکول مو را در جهت معین در ناحیه گیرنده قرار می‌دهد. در یک جلسه معمولاً ۴۰ ـ ۳۰ فولیکول مو کاشته می‌شود تا مژه‌هایی با پرپشتی دلخواه به دست بیاید.
حتما بخوانید: کاشت موی طبیعی با حداکثر تعداد تار موی کاشته شده و تراکم بالا
دوران بهبود و مراقبت‌های بعد از کاشت مژه
عوارض بعد از کاشت مژه جزئی است، بیماران با کبودی ملایم و اندکی پوسته ریزی در خط رویش مژه مواجه می‌شوند. البته این عارضه‌ها معمولاً بعد از چند روز یا ظرف یک یا دو هفته برطرف می‌شود. سپس مژه‌های کاشته شده می‌ریزد، فولیکول‌ها چند ماه در مرحله استراحت باقی می‌ماند و بعد موها دوباره رشد می‌کند. پس از کاشت مژه به استراحت و مراقبت اندکی نیاز است. بیماران باید فعالیتشان را تا ۲۴ ساعت بعد از کاشت مژه به حداقل برسانند. آرایش کردن چشم تا یک هفته ممنوع است و بیماران نباید تا دو هفته از فر مژه یا ریمل استفاده کنند. به بیماران توصیه می‌شود که به مدت یک هفته، به ویژه هنگام خوابیدن برای محافظت از مژه‌های کاشته شده عینک یا عینک آفتابی به چشم بزنند و از لنز استفاده نکنند.
نتایج
نتایج کاشت مژه دائمی است. رشد مژه بلافاصله بعد از کاشت شروع می‌شود و به این ترتیب فقط شش ماه بعد از عمل شاهد مژه‌هایی بلند و خوش حالت خواهید بود. موی کاشته شده ظرف دو هفته بعد از جراحی می‌ریزد و دوازده هفته طول می‌کشد تا دوباره رشد کند. برای مشاهده نتیجه نهایی باید یک سال صبر داشته باشید. بیماران باید بدانند که چون موی مژه‌های پیوندی از سر گرفته شده است، این موها به طور مستمر رشد خواهد کرد و باید به طور مرتب کوتاه شود و فر داده شود تا ظاهر عادی مژه را داشته باشد. چون برش‌های عمل بسیار کوچک است، اسکار یا جای زخم معمولاً با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود.
عوارض کاشت مژه
شایع‌ترین عوارض کاشت مژه عبارت است از:
- کبودی
- درد و حساسیت به لمس
- ورم
- عفونت
- خونریزی
- ایجاد شدن کیست روی پلک
سوالات رایج
محدودیت‌های اصلی کاشت مژه عبارت‌اند از:
- تعداد تارهای مو که می‌توان آنها را در مژه کاشت و در عین حال نتیجه را طبیعی نگه داشت، محدود است.
- چنانچه علت ریزش مژه‌ها ماهیتی وسواسی، مانند اختلال وسواس موکنی داشته باشد، و نتیجه آسیب‌دیدگی نباشد، کاشت مژه توصیه نمی‌شود.
بله، مژه‌های طبیعی کاشته شده به طور دائمی رشد می‌کند. پس از آن که موی پیوندی به اندازه کافی بلند شد، می‌توان از آنها برای اکستنشن مژه نیز استفاده کرد. این موها را می‌توان به اندازه دلخواه کوتاه کرد.
موهای لازم برای کاشت به روش I-FUE از ناحیه اهدا کننده جدا و در ناحیه گیرنده کاشته می‌شود. تکنیک I-FUE در حال حاضر جدیدترین و ملایم‌ترین راه برای کاشت مو است که از مزایای زیر برخوردار است:
- در این روش هیچ برشی با تیغ ایجاد نمی‌شود.
- کاشت مژه به بخیه نیازی ندارد، بنابراین جای زخمی نیز باقی نمی‌گذارد.
- عدم خونریزی
- نداشتن درد بعد از جراحی
کاشت مژه روشی ایمن است که نتایجی طبیعی و زیبا را به دست می‌دهد. فقط یک جلسه برای داشتن مژه‌هایی پرپشت و خوش حالت کافی است.
شایع‌ترین علل ریزش مو عبارت است از:
- آسیب دیدگی فیزیکی در اثر تصادف، سوختگی با حرارت، مواد شیمیایی یا جریان برق
- بیماری‌های سیستمی یا موضعی
- کم پشت بودن مژه‌ها در یک نژاد خاص
- ابتلا به اختلال موکنی: بیمار وسواس غیرقابل کنترلی برای کندن مژه‌ها دارد.
- درمان‌های جراحی یا دارویی مانند پرتودرمانی، شیمی درمانی، جراحی تومور
- آلوپسی آره آتا یا ریزش موی سکه‌ای
چسباندن مژه‌های مصنوعی روی مژه‌های کوتاه و در حال ریزش به آنها آسیب می‌زند. این آسیب در اکثر موارد غیرقابل ترمیم است. کاشت مژه تنها روشی است که با استفاده از آن می‌توانید دوباره مژه‌هایی زیبا و طبیعی داشته باشید. قبل از آن که مژه‌هایتان کاملاً از بین برود، از این فرصت استفاده کنید.
موهای جدید باید یک سال بعد از ابتلا به بیماری آلوپسی آره‌آتا یا ریزش موی سکه‌ای دوباره رشد کند؛ اما احتمال ترمیم خود به خودی موها پس از گذشت ۱۲ ماه بسیار پایین خواهد بود. در این شرایط جراحی کاشت مو درمانی ایده‌آل و موفقیت‌آمیز برای ترمیم مو، ابرو و مژه خواهد بود.
هزینه کلی کاشت مژه به تعداد موهای کاشته شده، حق‌الزحمه جراح، هزینه‌های اتاق عمل و مرکز درمانی و موقعیت جغرافیایی کلینیک بستگی دارد.
