درمان ریزش شدید ابرو به دلایل ژنتیکی

با افزایش سن، موها نه تنها کاهش می‌یابند و خشک می‌شوند، بلکه شروع به ریزش نیز می‌کنند. تقریباً همه افراد با افزایش سن مقداری از موهای خود را از دست می‌دهند. میزان رشد مو نیز کاهش می‌یابد.  این اتفاق برای تمام موهای بدن مانند موهای سر و صورت و بدن اتفاق می افتد. علاوه بر این، انتظار می‌رود ضخامت تارهای مو نیز با افزایش سن کاهش یابد. این احتمالاً یکی از دلایل ریزش مو است. اگر ریزش ابروی شما به علت پیری است، استرس را کم کنید، موها را به خوبی مرطوب نگهدارید و از وارد کردن استرس زیاد مانند استفادهٔ زیاد از مواد آرایشی پرهیز نمایید.

کمبود و یا میزان بیش از حد برخی از مواد مغذی می‌تواند باعث بروز ریزش مو درنواحی سر و بدن از جمله ابروها و مژه‌ها شود. به طور خاص، کم خونی ناشی از کمبود آهن می‌تواند باعث ریزش مو شود. علاوه بر این، سلنیوم بیش از حد در خون می‌تواند باعث ریزش مو شود. علاوه بر اطمینان از اینکه آهن و ویتامین D به میزان کافی دریافت می‌کنید، رژیم غذایی خود را بر اساس مواد مغذی زیر برنامه ریزی کنید:

• ویتامین ب کمپلکس: ویتامین‌های B-12، B-7 (بیوتین) و نیاسین برای داشتن یک مو و پوست سالم ضروری هستند. سعی کنید از غذاهایی مانند سبزیجات دارای برگ سبز تیره، مرغ، تخم مرغ، کبد گاو، گل کلم، هویج، آووکادو و حبوبات استفاده کنید.
• ویتامین D: ویتامین D می‌تواند به رشد مو کمک کند، زیرا قادر به ایجاد منافذ جدید است. ویتامین D می‌تواند به تقویت برخی از فولیکول‌هایی که دامین بوده‌اند کمک کند. اطمینان حاصل کنید که این ویتامین را در رژیم غذایی خود با خوردن غذاهایی از قبیل ساردین، ماهی تن، شیر، ماست، گوشت گاو، زرده تخم مرغ و غیره دارید.

علاوه بر این، روی، اسیدهای چرب امگا ۳ و پروتئین‌ها در تقویت و رشد بهتر مو موثرند. اطمینان حاصل کنید که این مواد را نیز در رژیم غذایی خود دارید.

یکی دیگر از دلایل ریزش و نازک شدن موهای ابرو، مشکلات تیروئید یا بیماری‌های پرکاری تیروئید یا کم کاری تیروئید است. ” میزان زیاد هورمون تیروئید، باعث نارک شدن موها سراسر پوست سر می‌شود. هنگامی که این هورمون بیش از حد کم است، ریزش مو، نه فقط در پوست سر، بلکه در هر کجا در بدن اتفاق خواهد افتاد. ” می‌توان این طور نتیجه گیری کرد که کم کاری تیروئید (مشکل کم کاری یا فعالیت کم تیروئید) در واقع می‌تواند باعث ریزش موها گردد. برای کمک به شناختن اینکه کم کاری تیروئید موجب ریزش ابروی شما شده است، علائم دیگری مانند خستگی، یبوست، افسردگی، گرفتگی عضلات، ناخن و موهای شکننده‌تر، خشک‌تر و خشن‌تر، پوست خشک و رنگ پریده، ضعف، افزایش وزن و عدم تحمل سرما را نیز مد نظر قرار دهید.

آلوپسی آرئاتا یک بیماری شایع پوستی خود ایمنی است که باعث ریزش مو در پوست سر و جاهای دیگر بدن می‌شود.” اگرچه رایج نیست اما ممکن است به این بیماری دچار باشید به خصوص در مواردی که شما به آلوپسیا یونیورسالیس مبتلا هستید، در این نوع موی کل بدن هم در مردان و هم در زنان دچار ریزش می‌شود. اگر آلوپسی آرئاتا دلیل نازک شدن و ریزش موی شما است، درمان آن امکان پذیر نیست. با این حال، شما می‌توانید سعی کنید تا این بیماری را با استفاده از ماینوکسیدیل درمان کنید. علاوه بر این، استفاده از داروهای ضد التهابی برای بیماری‌های خود ایمنی مانند کورتیکواستروئیدها یا آلرژی‌های تماسی موضعی می‌توانند باعث از رشد موهای ریخته شده گردند.

بیماری هانسن یا لپروسپی نیز می‌تواند باعث ریزش موی ابرو شود. این بیماری اغلب روی پوست این ناحیه تأثیر می‌گذارد و منجر به از دست دادن احساس و ریزش دائمی موهای ابرو می‌شود. از آنجا که این بیماری توسط باکتری ایجاد می‌شود، پزشک مصرف آنتی بیوتیک را توصیه می‌کند و تا زمانی که آنتی بیوتیک تجویز می‌شود، باید آن را مصرف کنید. معمولاً ۶ ماه تا دو سال آنتی بیوتیک توسط پزشک تجویز خواهد شد.

اگزما یا درماتیت آتوپیک یک بیماری پزشکی است که ممکن است منجر به ایجاد ابروهای نازک شود این بیماری باعث التهاب پوست، قرمز شدن، پوسته شدن، خارش و تورم می‌شود. هر چند اگزما در جوانان رایج است، اما می‌تواند بر هر کسی، هم مردان و هم زنان تأثیر بگذارد. با گذشت زمان، اگزما می‌تواند پوست شما را ضخیم‌تر سازد و رشد طبیعی را مختل کند. علاوه بر این، “ریزش تکه‌ای ابرو و مژه‌ها ممکن است نتیجهٔ خراشیدن یا مالیدن نیز باشد”. برای مدیریت این مشکل، اطمینان حاصل کنید که پوست شما مرطوب است و از استروئیدهای موضعی برای کاهش خارشی استفاده کنید که موجب خراشیدگی ناحیه می‌شود.

 “شیمی درمانی ممکن است باعث ریزش مو نه تنها در پوست سر بلکه در تمام بدن شما شود. گاهی اوقات مژه، ابرو، زیر بغل، گوش و سایر موهای بدن نیز دچار ریزش می‌شوند. ” این اتفاق زمانی می افتد که داروهایی که باید به سلول‌های سرطانی که به سرعت در حال رشد هستند، حمله کنند اما همزمان به سلول‌هایی که رشد سریعی دارند از جمله ریشهٔ موها نیز حمله می‌کنند. در حالی که بعضی از داروهای شیمی درمانی ممکن است باعث ریزش مو شوند، نمی‌توان مشخص کرد که کدام یک باعث ریزش نخواهند شد. برخی از تکنیک‌های مؤثر برای جلوگیری از ریزش موی ناشی از شیمی درمانی عبارتند از: استفاده از ماینوکسیدیل (روگایین) و هایپوترمی پوست سر.

استرس بیهوشی و روند عمل جراحی می‌توانند ریزش موی موقت را در ناحیه آسیب دیده ایجاد کنند که در طی ۳ ماه اول معمول است.

در دوران بارداری، ریزش مو زیاد نخواهد بود و به نظر می‌رسد موها براق، سالم و ضخیم‌تر هستند. با این حال، بلافاصله پس از زایمان، برخی از زنان دچار ریزش مو می‌شوند. این ریزش به دلیل تغییرات در سطح استروژن است و موقتی می‌باشد.

داشتن استرس در طول مدت زمان زیاد می‌تواند باعث ریزش مو، از جمله ریزش موی ابرو شود. این ریزش همراه با تغییرات هورمونی در بازهٔ زمانی رخ می‌دهد که تنش روانی زیادی وجود دارد. با این حال، این ریزش موقت است.

بعضی از داروها شامل «رقیق کننده‌های خون، مکمل‌های ویتامین A، برخی داروهای آرتروز، داروهای ضد افسردگی و داروهای نقرس، داروهایی مخصوص مشکلات قلبی خاص، داروهای فشار خون و قرص‌های ضد بارداری» می‌توانند منجر به ریزش مو شوند.

برخی از انواع رشد پوست مانند خال، زگیل، همانژیوما، هایپرپلازی غدد سباسه و کراتوز سبوره در این ناحیه ممکن است سبب شود که موی در حال رشد نتواند به داخل آن‌ها نفوذ کند. اگر این انواع رشد پوست با دقت برداشته شوند، رشد و ترمیم ابرو ممکن است. با این حال، جای زخم ممکن است به طور کل مانع از رشد مجدد مو شود.

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، علل دیگری ممکن است برای ریزش و نازک شدن موی ابرو وجود داشته باشند. علل شایع عبارتند از:

• عفونت قارچی – این عفونت می‌تواند پوست شما را پوسته پوسته کند و موجب ریزش موی اطراف ناحیه به خصوص به صورت تکه‌ای شود. درمان عفونت قارچی با استفاده از داروهای ضد قارچی خوراکی و موضعی است.
• شپش – خارش ناشی از داشتن شپش بر روی ابروها یا مژه‌ها می‌تواند موجب خراشیدگی و ریزش مو شود.
• ویتیلیگو – ممکن است باعث ریزش مو در مناطق آسیب دیده شود، اگرچه شایع نیست.
• لوپوس اریتماتوز
• تروما
• سرطان پوست نفوذی